Heerlijk. Geen discussies.
Rechts?
Oke.
Links?
Yep.
Koffie?
Lekker.
Espresso?
Doe maar.
Iets erbij?
...
no need asking...
Ik heb het goed met mezelf. Ik loop zeker 7 tot 10 kilometer op een dag. Zo kom ik deze keer op een plein (di Popolo of iets dergelijks). Luide muziek schalt uit enorme luidsprekers en er heeft zich een enorme menigte verzameld. Geen idee wat hier nu weer aan de hand is. Ik vraag het een omstander die driftig aan het opnemen is met een handheld camera. Het schijnt dat er een grote groep vrouwen genoeg hebben van de escapades van meneer Berlusconi. Achteraf hoor ik dat er meer dan een miljoen mensen (voornamelijk vrouwen) op pad zijn geweest in 230 steden. Ik maak zelf een filmpje en probeer weg te komen uit de menigte.
Ik word een metrostation in gezogen en er komen zoveel mensen uit de tunnel dat ik tegen de muur gedrukt word. Met een paar mensen probeer ik schuivend tegen de muur naar het metroplatform te komen. Wat een gedrang. Ik word er duizelig van. Mensen, mensen en nog meer... Ik begin benauwd te worden... kom ik hier nog wel uit? Achteruit met de stroom mee, lokt me ook niet echt. Niet meer naar dat plein. Door naar het platform. We zijn met een paar mensen en zodoende komen we uiteindelijk toch op het perron aan. De metro die daar net aangekomen is spuwt haar lading uit en ik zek een goed heenkomen achter een pilaar. Als iedereen eindelijk is uitgeladen, stap ik in de metro. Geen idee waar heen, maar weg van hier... Vandaag heb ik de macht van de massa weer eens gevoeld. Doet me denken aan de concerten van U2 die ik in een ver verleden placht te bezoeken. Nee, mensenmassa's zijn niks voor mij. Geen keuze, geen vrijheid. Go with the flow... leerzaam.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten